Vanwege zijn warme saxofoongeluid en zijn brede muzikale oriëntatie is jazzmusicus Dick de Graaf al 4 decennia lang een graag geziene saxofoonsolist en bandleider in en buiten Nederland. Ook Hayo Boerema geniet internationaal bekendheid als organist, docent en componist. Behalve als solist werkt hij graag samen met koren en instrumentale ensembles. Dick de Graaf en Hayo Boerma treden regelmatig als duo Split Level op in kerkgebouwen in en rond Rotterdam, vaak als onderdeel van festivals zoals het Rotterdamse orgelfestival en het Northsea Round Town. De essentie van hun spel: ongehinderd door de afstand tussen de Graaf beneden in de kerk en Boerema hoog boven achter het orgel ontspint zich spontaan een intense en spannende muzikale interactie. Als voertuig voor hun improvisaties gebruiken ze eigen composities en bewerkingen van bekende thema’s uit de klassieke muziek, pop en jazz.

1. “Pre-ambulation” (HB) Een wandeling waarbij Hayo Dick voorgaat en hem van akkoord naar akkoord door dit stuk loodst.
2. “Porch Smoking” (HB) Een warme zomeravond waarop de muzikale communicatie tussen de twee heren op de veranda ingetogen begint maar steeds uitbundiger vormen aanneemt.
3. “Chaconne” (HB) Een herhalend basloopje dient als fundament voor meanderende lijnen op de sopraansax en puntige jazzy clusters op het orgel. En voor je het weet, is dit stuk alweer voorbij.
4. “Air Traveller” (DdG) Onderbroken door korte improvisaties ontpopt zich dit stuk tot een goede bekende in het collectieve geheugen van vele luisteraars.
5. “Luca” (DdG) is de naam van een bijzondere dreumes die de wereld onbevangen en uitbundig tegemoet treedt.
6. “Split Level” (DdG/HB) 1,2,3 Een spontane improvisatie in drie delen. Hier klinkt de essentie van duo Split Level. Ongehinderd door de afstand tussen de Graaf in de kerk en Boerema hoog in het orgel ontspint zich spontaan een intense en spannende muzikale interactie.
7. “Cherry Picking” (DdG) Dit stuk klinkt als een stapeltje met simpele drieklanken waar de musici om beurten uit mogen kiezen. Even vinden ze elkaar in een paar “Messiaense” samenklanken, maar al gauw achtervolgen ze elkaar op naar het einde van het stuk.
8. “Fragile” (Sting) Als een lied zonder woorden, met Stings mooie tekst toch in het achterhoofd, meer dan ooit toepasbaar in deze tijd van oorlog, opdat we niet vergeten hoe kwetsbaar we zijn: Lest we forget how fragile we are.